Cement wiertniczy.
Cement wiertniczy cechuje się przede wszystkim długookresową (często od 2 do 3 godzin) niezmiennością konsystencji zaczynów oraz zapraw i betonów wykonanych z tego cementu. Cecha ta jest nieodzowna przy inickowaniu (cementacji) w celu uszczelnienia górotworu i spękanej konstrukcji betonowej przez otwory wcześniej wywiercone oraz przy transporcie mieszanki na duże (do kilku km) głębokości, co często zdarza się w pracach górniczych i odkrywkowych. Rolę tę spełnia cement o bardzo malej zawartości C3A (0-3%) i C3S (do 60%) oraz o miałkości około 2500 cm²/g wg Blaine. Konieczny stopień ciekłości i okres jego trwania oraz wymagane końcowe właściwości po stwardnieniu (min 20 MPa) można regulować dobierając odpowiednio dodatki i domieszki. Dobierając domieszki, trzeba uwzględnić, że co 33 m w głąb temperatura w gruncie wzrasta o 1°C. Przy robotach do głębokości powyżej 0,5 km, cement musi być zatem uzupełniony domieszką opóźniającą wiązanie stosownie do występującej wysokiej temperatury otoczenia. Jednocześnie, stwardniały produkt powinien uzyskiwać po 8 godzinach od rozpoczęcia wiązania wytrzymałości 1,5-3,0 MPa.