Najczęściej odbiorniki promieniowania słonecznego są ustawiane na pracę w trzech wariantach:
1) maksimum zysków w ciepłej porze roku, w miesiącach od IV do IX, np. instalacje przygotowania ciepłej wody użytkowej,
2) maksimum zysków w zimnej porze roku, w miesiącach od X do III włącznie,
3) praca całoroczna.
Dla pracy kolektorów w trzech wyżej wymienionych okresach i dla szerokości geograficznej 51° N spróbowano określić optymalne położenie odbiorników promieniowania słonecznego — kolektorów. Dla kolektorów działających na terenie Polski w półroczu letnim (IV — IX) optymalny kąt nachylenia wynosi 30 do 35° i azymut nawet rzędu 30° w stosunku do południa nieznacznie obniża ich sprawność. Dla kolektorów działających w półroczu zimowym (X—III) optymalny kąt nachylenia wynosi 70 do 75° i dopuszczalny jest kąt azymutu rzędu 10°. Kolektory mające pracować cały rok powinny być nachylone pod kątem równym 51 do ±5°. Wielkość tego kąta odpowiada szerokości geograficznej, na jakiej znajduje się odbiornik promieniowania słonecznego. Kolektory, w których maksymalna moc cieplna ma być uzyskiwana wiosną i jesienią, winny być nachylone do poziomu pod kątem 50 do 55°.