Jako pierwszą warstwę ocieplenia układaną między krokwiami warto zastosować wielkowymiarowe płyty MEGAROCK lub TOPROCK dostarczane w postaci zrolowanej. Z odcinków o długości 2,5 – 6 m docina się kawałki o 1 – 2 cm dłuższe od odległości w świetle między krokwiami. Taki naddatek i sprężystość płyt MEGAROCK lub TOPROCK, uzyskana dzięki splątanym włóknom, pozwalają na wykorzystanie sił tarcia i samodzielne utrzymywanie się tak dociętego ocieplenia między krokwiami. Ocieplenie przestrzeni między krokwiami to za mało, aby uzyskać energooszczędne poddasze. Dlatego też stosuje się drugą warstwę ocieplenia układaną pod krokwiami, między elementami rusztu stalowego (np. z profili typu U zamocowanych wieszakami do spodu krokwi). Do rusztu przykręca się okładziny ścienne, np. płyty gipsowo-kartonowe – w pomieszczeniach suchych (np. sypialnia, pokój dzienny, korytarz).
Grubość ocieplenia, konieczna do uzyskania energooszczędnego poddasza domu wynosi min. 22-25 cm (w zależności od wyrobu) i jest większa niż wysokość typowych krokwi. Między innymi dlatego stosuje się dwie warstwy ocieplenia z wełny mineralnej, układane między krokwiami i pod nimi. Takie rozwiązanie eliminuje podłużne mostki termiczne, jakimi są krokwie, jętki czy kleszcze drewnianej więźby dachowej. Dodatkowo ich obudowanie z trzech stron niepalną kamienną wełną Rockwool zabezpiecza je przed oddziaływaniem ognia.
Jako drugą warstwę ocieplenia warto zastosować płyty ROCKMIN lub SUPERROCK – układa się je między spodem krokwi a okładzinami poddasza, np. płytami gipsowo-kartonowymi lub boazerią. Ruszt odsuwa się poniżej spodu krokwi najczęściej o 5 do 12 cm, stosując wieszaki stalowe lub klocki drewniane (można też więcej w zależności od długości wieszaków stalowego rusztu lub grubości drewnianych klocków). Dzięki temu można uzyskać energooszczędne ocieplenie o grubości 30 cm i więcej.
Dzięki swojej masie płyty TOPROCK i SUPERROCK o odpowiednio dobranej grubości znakomicie pochłaniają dźwięki od deszczu czy gradu, padającego po blaszanych pokryciach, poprawiając w ten sposób komfort akustyczny pomieszczeń poddasza.
Ocieplenie na poddaszu można układać o każdej porze roku. Szczególną uwagę należy poświęcić wszelkim narożnikom i załamaniom dachu oraz połączeniom ścian ze skosami połaciowymi. Ocieplenie połaci poddasza powinno być przede wszystkim „ciągłe” – powinno w sposób ciągły łączyć się z ociepleniem ścian (styk przy murłacie) i stropu poddasza. Dokładność montażu – szczelność na stykach płyt – uzyskuje się przez dociskanie płyt do siebie, wykorzystując sprężystość wełny mineralnej. W ten sposób eliminuje się mostki termiczne na stykach płyt. Do cięcia wyrobów z wełny mineralnej używa się zwykłego ostrego noża, zachowując równe, gładkie krawędzie cięcia.
Nie sposób wykonać ocieplenia zwykłymi matami pracując w pojedynkę – ocieplając płytą MEGAROCK lub TOPROCK unika się tych niedogodności. Ilość prac przy ocieplaniu MEGAROCK’iem lub TOPROCKiem jest ograniczona do minimum – nie ma konieczności stosowania dodatkowego mocowania ocieplenia sznurem do krokwi, bo płyty te potrafią utrzymać się między nimi same. Ich antygrawitacyjne właściwości rosną wraz z grubością płyt, a maleją wraz ze wzrostem rozpiętości między krokwiami. Ograniczona jest także ilość odpadów, bo płyty o dowolnej i wymaganej szerokości (wynikającej z rozstawu krokwi) uzyskuje się przycinając je do potrzebnego wymiaru – docinamy z rolki tyle i potrzeba.
Należy zawsze pamiętać o prawidłowej wentylacji połaci poddasza użytkowego. Zapewni ją wysoko paroprzepuszczalna membrana dachowa albo – w połaciach z pełnym deskowaniem lub folią wstępnego krycia (FWK) drożna szczelina wentylacyjna o wysokości 3-6 cm.